Свята-Барыса-Глебская Каложская царква

У імя Айца і Сына і Святога Духа!

Уваход Гасподні ў ІерусалімУ сённяшні дзень, браты і  сёстры, мы разам з усёю паўнатою Святой Хрыстовай Праваслаўнай Царквы адзначаем свята Уваходу Гасподняга ў Іерусалім. Гэта свята – адно з самых трагічных святаў усяго царкоўнага года. Гэта – свята радасці, і, разам з тым,– гэта свята смутку: радасці таму, што мы бачым, як Сына Божага сустракаюць натоўпы людзей, сустракаюць радаснымі крыкамі: «Асанна ў вышніх! Благаславёны Той, Хто прыходзіць у імя Гасподняе! Благаславёны Цар Ізраілеў!»; смутку таму, што пройдзе зусім няшмат часу – усяго некалькі дзён – і Гасподзь пацерпіць здраду і здзекі, перанясе пакуты, будзе апляваны і прыбіты да Крыжа і памрэ за нас і дзеля нашага збаўлення.

У імя Айца і Сына і Святога Духа!

Прападобная Марыя ЕгіпецкаяУ пятую Нядзелю Вялікага посту мы адзначаем памяць святой Марыі Егіпецкай. З глыбокай бездані грахоў Гасподзь яе, простую жанчыну, паклікаў і памілаваў. Праваслаўная Царква прапаноўвае нам у Вялікі пост гэты ўзор пакаяння, каб чалавек, нават той, які здзейсніў самыя цяжкія грахі і патануў у беззаконнях, не адчайваўся і не страчваў надзеі, а ведаў, што яго ачышчэнне і збаўленне залежыць толькі ад яго уласнага жадання і ўласнай волі і што нішто не можа яму перашкодзіць, нават самыя страшныя перашкоды, якія ўзнікаюць на шляху чалавека да збаўлення, – яго ўласныя грахі.

У імя Айца і Сына і Святога Духа!

Бачанне Іаана ЛесвічнікаУ  першую Нядзелю Вялікага посту было паказана, што наша вера – ісціная, г.зн. сапраўдная і адзіная правільная. У другую сцвярджалася, што яна – вера ўнутраная, вера сэрца, вера, з дапамогай якой чалавек дасягае абожання. У трэцюю Нядзелю Святой Чатырохдзесятніцы Царква нагадала нам, што наша вера – не ад “свету гэтага”, што яна – самаахвярная, крыжаносная, якая пераносіць і трывае ўсе жыццёвыя нягоды. І, нарэшце, у чацвёртую Нядзелю Царква нагадвае нам, што наша вера аскетычная, вера падзвіжнікаў, вера, якая патрабуе авалодання сабою, самаабмежавання і барацьбы з дэманамі і грахоўнымі страсцямі.

У імя Айца і Сына і Святога Духа!

Пакланенне КрыжуУ сярэдзіне Посту  Царква ставіць нас  перад Крыжам Хрыстовым.

Крыж  кажа нам пра бязмерную, дзівосную любоў Бога. Яго Крыж – гэта Яго любоў, гатовая ўсім ахвяраваць дзеля нас.

Пакланяючыся Крыжу Гасподняму, мы з новай сілай можам зразумець, што азначае служэнне Госпада нашага  Іісуса Хрыста.

Хрыстос сышоў з нябёсаў, стаўшы  адным з нас, і паказаў нам Сваю збавіцельную любоў. Любоў такую ўсеабдымную, такую дасканалую, што Хрыстос можа забыцца пра Сябе наогул, забыцца бязмежна; забыць пра Сябе да такой ступені і атаясамліваць Сябе з намі так, што Ён згаджаецца ў Сваім чалавецтве, страціць пачуццё Свайго адзінства з Богам – з Крыніцай вечнага жыцця, больш за тое – з вечным жыццём у Сабе Самім, і далучыцца да нашай смяротнасці.