Свята-Барыса-Глебская Каложская царква

У імя Айца і Сына і Святога Духа!

Сёння, браты і сёстры, мы чулі евангельскае апавяданне пра цуд, які здзейсніў Гасподзь і Збавіцель наш Іісус Хрыстос. У дзень суботні ў сінагозе падчас малітвы сабралася мноства людзей, і сярод іх знаходзілася жанчына, якая хварэла на працягу васемнаццаці гадоў. Як апавядае апостал і евангеліст Лука, яна пакутавала хваробай скрыўлення пазваночніка: была скурчаная. Жанчына, якая на працягу васемнаццаці гадоў не магла выпрастацца зусім, была вылечаная боскай сілай Госпада Збавіцеля. Гэты выпадак, расказаны евангелістам Лукой, нагадвае нам аб цудоўным ацаленні, што адбываецца з кожным чалавекам, які на сваім жыццёвым шляху сустракае Хрыста.

У імя Айца і Сына і Святога Духа!

Як гэта ні дзіўна, але часам багаборцы, самі, відаць, таго не жадаючы, гавораць праўду і аб сабе саміх і пра тых, хто натхняе іх на богазневажальныя справы. У адным з рэвалюцыйных расійскіх гімнаў пачатку дваццатага стагоддзя так прама і спяваецца: ««Вихри враждебные веют над нами, тёмные силы нас злобно гнетут…» Вось якія мы на самой справе! Не хаваючыся і не маскіруючыся, на ўвесь свет заяўляем, якога роду духі валодаюць нашымі душамі! Або, скажам, словы пра рэвалюцыю з паэмы «лепшага і найталенавітага», як назваў яго адзін тыран, паэта савецкай эпохі: «работа адовая будет сделана и делается уже»! Лепш і не скажаш: сапраўды – «работа адовая»!

У імя Айца і Сына і Святога Духа!

У Нядзелю 25-ю пасля Пяцідзесятніцы ўзгадваецца прытча пра міласцівага самараніна.

Гэтая прытча гаворыць пра тое, якімі павінны быць адносіны паміж людзьмі і якая галоўная запаведзь у вучэнні пра Царства Божае.

Такім чынам, ішоў нехта з Іерусаліма ў Іерыхон. У Евангеллі няма нічога выпадковага. Здавалася б, Гасподзь выпадкова прамаўляе гэтыя два словы: «Іерусалім» і «Іерыхон». Не дарэмна Гасподзь гаворыць, што менавіта з Іерусаліма ў Іерыхон ішоў чалавек. Іерусалім азначае першапачатковы, не пашкоджаны грахом стан чалавека, а Іерыхон – гэта горад граху.